رمان میخائیل الكساندروویچ بولگاكف (1891 - 1940) استاد و مارگاریتا اولین بار ربع قرن پس از مرگ نویسنده ، در 1966 منتشر شد. این اثر تقریباً بلافاصله محبوبیت بی نظیری پیدا کرد - کمی بعد "کتاب مقدس دهه شصت" نام گرفت. دختران مدرسه داستان عشق استاد و مارگاریتا را می خوانند. افراد با ذهنیت فلسفی بحث های بین پونتیوس پیلاتس و یشوا را دنبال می کردند. طرفداران ادبیات سرگرم کننده ، به مسکوویان بدشانس ، که از مسئله مسکن خراب شده بود ، خندیدند ، که بارها توسط ولاند و پیروانش در احمقانه ترین موقعیت قرار گرفتند.
استاد و مارگاریتا یک کتاب بی انتها است ، اگرچه دانشمندان ادبیات این اقدام را به سال 1929 گره زده اند. همانطور که می توان صحنه های مسکو را تنها با تغییرات جزئی نیم قرن به عقب یا جلو برد ، بحث و گفتگو بین پونتیوس پیلاطس و یشوا نیز می توانست نیم هزاره زودتر یا دیرتر انجام شود. به همین دلیل است که این رمان تقریباً به افراد تقریباً در هر سن و موقعیت اجتماعی نزدیک است.
بولگاکوف از رمان خود رنج برد. او بیش از 10 سال روی آن کار کرد و پس از پایان متن موفق به پایان طرح نشد. این کار باید توسط همسرش النا سرگئوونا انجام می شد ، که خوش شانس تر از شوهرش بود - او زندگی می کرد تا انتشار کتاب The Master و Margarita را ببیند. E. S. Bulgakova به وعده خود به همسرش عمل کرد و رمانی را منتشر کرد. اما بار روانشناختی حتی برای چنین زن سرسختی بیش از حد سنگین بود - کمتر از 3 سال پس از چاپ اول رمان ، النا سرگئوونا ، که به عنوان نمونه اولیه مارگاریتا خدمت می کرد ، در اثر حمله قلبی درگذشت.
1. گرچه کار روی رمان در سال 1928 یا 1929 آغاز شد ، اما برای اولین بار میخائیل بولگاکوف "استاد و مارگاریتا" را به دوستان خود در نسخه ای که نزدیکترین نسخه به نسخه منتشر شده در 27 ، 2 و 14 مه 1939 است ، خواند. 10 نفر حضور داشتند: همسر نویسنده النا و پسرش یوگنی ، رئیس بخش ادبی تئاتر هنری مسکو پاول مارکوف و کارمند وی ویتالی ویلنکین ، هنرمند پیتر ویلیامز به همراه همسرش ، اولگا بوکسانسکایا (خواهر النا بولگاکوا) و همسرش ، بازیگر یوگنی کالوژسکی ، و همچنین نمایشنامه نویس الکسی فیکو و همسرش مشخصه اینکه در خاطرات آنها فقط خواندن قسمت آخر که در اواسط ماه مه انجام شد ، باقی مانده است. مخاطبان به اتفاق آرا گفتند که غیرممکن است که روی انتشار رمان حساب نکنید - حتی ارائه ساده آن به سانسور خطرناک است. با این حال ، منتقد و ناشر مشهور N. Angarsky در سال 1938 در مورد همین موضوع صحبت کرد ، تنها سه فصل از کارهای آینده را شنیده است.
2- دیمیتری بیکوف ، نویسنده ، متوجه شد که مسکو در سالهای 1938-1939 صحنه سه اثر برجسته ادبی همزمان شد. علاوه بر این ، در هر سه کتاب ، مسکو فقط یک منظره ایستا نیست که اقدام در برابر آن جریان می یابد. این شهر عملاً به یک شخصیت اضافی در کتاب تبدیل می شود. و در هر سه اثر نمایندگان نیروهای دنیوی به پایتخت اتحاد جماهیر شوروی می رسند. این وولاند در کتاب استاد و مارگاریتا است. میخائیل بولگاکوف ، جن حسن عبدالرحمن بن خاتاب در داستان لازار لاگین "پیرمرد هوتابیچ" و فرشته دیمکوف از اثر ماندگار لئونید لئونوف "هرم". هر سه بازدید کننده موفقیت خوبی در تجارت نمایشی آن زمان کسب کردند: وولاند به اجرای انفرادی پرداخت ، هوتابیچ و دیمکوف در سیرک کار کردند. این نمادین است که هر دو شیطان و فرشته مسکو را ترک کردند ، اما جن در پایتخت شوروی ریشه دوانده است.
3. منتقدان ادبی تا هشت نسخه مختلف از استاد و مارگاریتا را می شمارند. آنها نام ، نام شخصیت ها ، قسمت هایی از طرح ، زمان عمل و حتی سبک روایت را تغییر دادند - در چاپ اول به صورت اول شخص انجام می شود. کار در چاپ هشتم تقریباً تا زمان مرگ نویسنده در سال 1940 ادامه داشت - آخرین اصلاحات توسط میخائیل بولگاکوف در 13 فوریه انجام شد. همچنین سه نسخه از رمان تمام شده وجود دارد. آنها با نام تدوین کنندگان زن متمایز می شوند: "ویرایش شده توسط E. Bulgakova" ، "ویرایش شده توسط لیدیا یانوفسکایا" ، "ویرایش شده توسط آنا Sahakyants". هیئت تحریریه همسر نویسنده قادر خواهد بود تنها کسانی را که نسخه های کاغذی دهه 1960 را در دست دارند جدا کند ؛ یافتن آنها در اینترنت بسیار دشوار است. بله ، و متن نشریه ژورنال ناقص است - النا سرگئیونا اعتراف کرد که در طول بحث در تحریریه "مسکو" با هر گونه تغییر موافقت کرد ، فقط اگر رمان به چاپ برسد. آنا ساهاكيانت ، كه در سال 1973 اولين نسخه كامل رمان را آماده مي كرد ، بارها و بارها گفت كه النا سرگئيونا بسياري از ويرايش هاي خود را بر روي متن انجام داده است كه ويراستار مجبور به پاك كردن آنها بوده است. و ستاد تحریریه خود Sahakyants و Lydia Yanovskaya را می توان با اولین عبارت رمان متمایز کرد. Sahakyants "دو شهروند" را در استخرهای Patriarch's استخر گرفت ، و Yanovskaya "دو شهروند" را بدست آورد.
4. رمان "استاد و مارگاریتا" اولین بار در دو شماره از مجله ادبی "مسکو" منتشر شد و این شماره ها متوالی نبودند. قسمت اول در شماره 11 برای 1966 و قسمت دوم در شماره 1 برای 1967 منتشر شد. این خلا به سادگی توضیح داده شد - مجلات ادبی در اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی با اشتراک توزیع می شدند و در دسامبر منتشر شد. قسمت اول "استاد و مارگاریتا" ، منتشر شده در ماه نوامبر با اعلام قسمت دوم در ژانویه ، یک تبلیغ عالی بود و هزاران مشترک جدید را به خود جلب کرد. نسخه نویسنده رمان در مجله تحت ویرایش جدی قرار گرفته است - حدود 12٪ از متن کاهش یافته است. مونولوگ وولند درباره مسکویت ها ("مسئله مسکن آنها را خراب کرد ...") ، تحسین ناتاشا از معشوقه اش و "برهنگی" توصیف توپ وولند حذف شد. در سال 1967 ، این رمان به طور کامل دو بار منتشر شد: به زبان استونیایی در انتشارات Eesti Raamat و به روسی در پاریس در YMKA-Press.
5- عنوان "استاد و مارگاریتا" اولین بار فقط اندکی قبل از اتمام کار بر روی رمان ، در اکتبر 1937 ، ظاهر شد. این فقط انتخاب یک عنوان زیبا نبود ، چنین تغییری به معنای بازاندیشی در مفهوم کار بود. با توجه به عناوین قبلی - "سم مهندس" ، "جادوگر سیاه" ، "الهیات سیاه" ، "شیطان" ، "جادوگر بزرگ" ، "نعل اسب یک بیگانه" - مشخص است که این رمان قرار بود داستانی درباره ماجراهای وولاند در مسکو باشد. با این حال ، در طی کار خود ، م. بولگاکف دیدگاه معنایی را تغییر داد و آثار استاد و محبوبش را به منصه ظهور رساند.
6. در اوایل دهه 1970 ، شایعه ای که از نظر ماهیت احمقانه بود ، ظاهر شد که با این وجود ، امروز نیز ادامه دارد. مطابق این افسانه ، ایلیا ایلف و یوگنی پتروف پس از گوش دادن به استاد و مارگاریتا ، به بولگاکوف قول دادند که در صورت حذف فصل های "باستانی" رمان را منتشر کند و فقط ماجراهای مسکو را باقی بگذارد. نویسندگان (یا نویسندگان) دادرسی در ارزیابی وزن نویسندگان "12 صندلی" و "گوساله طلایی" در دنیای ادبیات کاملاً ناکافی بودند. ایلف و پتروف به طور دائمی به عنوان صرفاً نوازندگان فاوا در پراودا کار می کردند و برای هجو آنها اغلب به جای نان شیرینی زنجفیلی ، کاف می گرفتند. حتی گاهی اوقات آنها نتوانستند بدون هیچ برش و صافی ، فویلون خود را منتشر کنند.
7. در 24 آوریل 1935 ، یک جشن بزرگ در سفارت آمریکا در مسکو برگزار شد ، که در تاریخ دیپلماسی آمریکا در روسیه و اتحاد جماهیر شوروی برابر نبود. ویلیام بولیت ، سفیر جدید ایالات متحده ، توانست مسکو را تحت تأثیر قرار دهد. تالارهای سفارت با درختان زنده ، گلها و حیوانات تزئین شده بود. آشپزی و موسیقی فراتر از تحسین بود. در این پذیرایی ، بجز I. استالین ، تمام نخبگان شوروی حضور داشتند. با دست سبک E. Bulgakova ، که این روش را با جزئیات توصیف کرد ، تقریباً یک اتفاق مهم در تاریخ استاد و مارگاریتا محسوب می شود. بولگاکوفها دعوت شدند - میخائیل الکساندروویچ با بولیت آشنا بود. من مجبور شدم یک کت و شلوار مشکی و کفش در همان تورگسین بخرم که بعداً در رمان از بین می رود. طبیعت هنری النا سرگئونا از طراحی پذیرایی شوکه شده بود و او از توصیف رنگها پشیمان نبود. معلوم شد که بولگاکف برای گفتن از اطرافیان توپ در شیطان حتی مجبور به خیال پردازی هم نبود - وی فضای داخلی سفارت و میهمانان را توصیف کرد و نام های مختلفی به آنها داد. محققان دیگر بولگاکف پا را فراتر گذاشتند - بوریس سوکولوف کینه توز ، همه شرکت کنندگان توپ را پاره کرد ، حتی شرکت کنندگان توپ را به سرعت توصیف کرد و آنها را در نمونه های نخبه شوروی یافت. البته ، با ایجاد تصویر توپ ، بولگاکف از فضای داخلی Spaso-House (به نام ساختمان سفارت نامیده می شود) استفاده کرد. با این حال ، فکر ساده ای احمقانه است که یکی از بزرگترین هنرمندان کلمه بدون حضور در پذیرایی بدنام نمی تواند در مورد صدای جیر جیر گوشت بر روی زغال سنگ یا در فضای داخلی یک کاخ بنویسد. استعداد بولگاکوف به او این امکان را می داد تا وقایع هزاران سال پیش را ببیند ، چه رسد به نوعی مهمانی شب.
8- بولگاکف با انتخاب نامی برای سازمان نویسندگان ، از نویسندگان مسکو در امان ماند. توانایی آن زمان در خلق اختصار گفتار ، اختصارات غیرقابل تصور ، نویسنده را سرگرم و خشمگین می کند. او در یادداشت های خود درباره کافها درباره شعاری که در ایستگاه دیده است ، "دولام!" - "بیستمین سالگرد ولادیمیر مایاکوفسکی". وی قصد داشت سازمان نویسندگان را "Vsedrupis" (دوستی عمومی نویسندگان) ، "Vsemiopis" (جامعه جهانی نویسندگان) و حتی "Vsemiopil" (انجمن جهانی نویسندگان و نویسندگان) بنامد. بنابراین نام نهایی ماسولیت ("ادبیات توده ای" یا "انجمن نویسندگان مسکو") بسیار خنثی به نظر می رسد. به همین ترتیب ، شهرک کلبه تابستانی نویسندگان Peredelkino Bulgakov می خواست "Peredrakino" یا "Dudkino" بخواند ، اما خود را به نام "Perelygino" محدود کرد ، اگرچه از کلمه "Liar" نیز می آید.
9. بسیاری از مسکویان که قبلاً در دهه 1970 "استاد و مارگاریتا" را می خواندند به یاد آوردند که در سالهای رمان در محلی که سر برلیوز را بریده بودند ، خط تراموا وجود نداشت. بعید به نظر می رسد که بولگاکوف از این موضوع اطلاعی نداشته باشد. به احتمال زیاد ، او به دلیل نفرت از این نوع حمل و نقل ، عمداً برلیوز را با تراموا کشته است. برای مدت طولانی میخائیل الكساندروویچ در ایستگاه تراموا شلوغ زندگی می كرد و به تمام جزئیات صدا از حركت و ترافیك مسافران گوش می داد. علاوه بر این ، در آن سال ها ، شبکه تراموا به طور مداوم در حال گسترش بود ، مسیرها در حال تغییر بودند ، در جایی ریل گذاری می کردند ، محل اتصال را ترتیب می دادند ، و هنوز هم ترامواها بیش از حد شلوغ بود و هر سفر به عذاب تبدیل می شد.
10. با تجزیه و تحلیل متن رمان و یادداشت های اولیه م. بولگاکف ، می توان به این نتیجه رسید که مارگاریتا نوه بزرگ همان ملکه مارگوت بود که الکساندر دوما رمان خود را به همین نام به او تقدیم کرد. کوروویف ابتدا مارگاریتا را "ملکه روشن مارگوت" می خواند ، و سپس کنایه از مادربزرگ بزرگ و نوعی عروسی خونین می کند. مارگریت دو والوآس ، نمونه اولیه ملکه مارگوت ، در زندگی طولانی و پرحادثه خود با مردان ، فقط یک بار ازدواج کرد - با هنری نوارسی. عروسی رسمی آنها در پاریس در سال 1572 ، که تمام اشراف فرانسوی را گرد هم آورده بود ، به قتل عام ، ملقب به شب مقدس بارتولوم و "عروسی خونین" پایان یافت. سخنان کروویف و دیو مرگ آبادون را که در شب سنت بارتولوم در پاریس بود تأیید می کند. اما داستان در اینجا به پایان می رسد - مارگریت دو والوآس بی فرزند بود.
11. بازی شطرنج وولاند و بهموت که با ورود مارگاریتا تقریباً قطع شد ، همانطور که می دانید با مهره های زنده بازی شد. بولگاکوف یکی از طرفداران پرشور شطرنج بود. او نه تنها خودش بازی می کرد ، بلکه به ورزش و تازگی های خلاقانه شطرنج نیز علاقه داشت. شرح بازی شطرنج بین میخائیل بوتوینیک و نیکولای ریومین نمی توانست از کنار او عبور کند (و شاید او شخصاً شاهد آن بوده باشد). سپس شطرنج بازان در چارچوب مسابقات قهرمانی مسکو یک بازی با مهره های زنده انجام دادند. بوتوینیک که سیاه بازی می کرد در حرکت 36 ام به پیروزی رسید.
12. قهرمانان رمان "استاد و مارگاریتا" فقط به این دلیل که یکی از بلندترین نقاط شهر در آنجا واقع شده است ، مسکو را در Vorobyovy Gory ترک می کنند. کلیسای جامع مسیح ناجی برای ساخت در تپه های Vorobyovy طراحی شده است. پیش از این در سال 1815 ، پروژه معبدی به افتخار مسیح ناجی و پیروزی ارتش روسیه در جنگ میهنی توسط الكساندر اول تصویب شد. كارل ویتبرگ قصد داشت معبدی به ارتفاع 170 متر از زمین ، با پله اصلی به عرض 160 متر و گنبدی به قطر 90 متر ، بنا كند. ویتبرگ مکان ایده آل را انتخاب کرد - در دامنه کوه ها کمی نزدیکتر به رودخانه نسبت به ساختمان اصلی دانشگاه دولتی مسکو که اکنون وجود دارد. سپس این حومه مسکو بود ، واقع در بین جاده اسمولنسک ، که در امتداد آن ناپلئون به مسکو آمد ، و کالوگا ، که در کنار آن با کمال تشکر عقب نشینی کرد. در 24 اکتبر 1817 ، سنگ بنای معبد انجام شد. در این مراسم 400 هزار نفر حضور داشتند. افسوس ، کارل ، که در طول مراحل ساخت خود را به اسکندر رساند ، ضعف خاک های محلی را در نظر نگرفت. او به اختلاس متهم شد ، ساخت و ساز متوقف شد و کلیسای جامع مسیح ناجی در Volkhonka ساخته شد. در غیاب معبد و حامی آن ، شیطان در رمان "استاد و مارگاریتا" جای تپه های گنجشک را گرفت.
13. سکوی مسطح در بالای کوه ، که پونتیوس پیلاتس در آخر رمان روی یک صندلی راحتی در کنار یک گودال غیرقابل انکار نشسته است ، در سوئیس واقع شده است. در فاصله کمی از لوسرن ، کوهی صاف و صاف به نام پیلاطس وجود دارد. او را می توان در یکی از فیلم های جیمز باند دید - یک رستوران گرد در بالای کوه پوشیده از برف وجود دارد. قبر Pontius Pilate در جایی نزدیک قرار دارد. اگر چه ، شاید ، M. Bulgakov به سادگی با همخوانی جذب شده باشد - "pilleatus" در لاتین "کلاه نمدی" ، و کوه Pilate ، که توسط ابرها احاطه شده است ، اغلب مانند یک کلاه به نظر می رسد.
14. بولگاکف مکان هایی را که در آنها عمل استاد و مارگاریتا رخ می دهد کاملاً دقیق توصیف کرد. بنابراین ، محققان توانستند بسیاری از ساختمان ها ، خانه ها ، موسسات و آپارتمان ها را شناسایی کنند. به عنوان مثال ، خانه Griboyedov ، که در پایان توسط Bulgakov سوزانده شد ، به اصطلاح است. خانه هرزن (انقلابی آتشین لندنی در آن متولد شد). از سال 1934 ، بیشتر به عنوان خانه نویسندگان مرکزی شناخته می شود.
15. سه خانه به طور همزمان در زیر خانه مارگاریتا جای می گیرند و نمی شوند. عمارت در 17 Spiridonovka متناسب با توصیف است ، اما با موقعیت مکانی متناسب نیست. خانه شماره 12 در خط Vlasyevsky در موقعیت ایده آل دقیقاً در جای خود قرار دارد ، اما با توجه به توضیحات ، آن خانه مسکونی Margarita نیست. سرانجام ، نه چندان دور ، در 21 Ostozhenka ، یک عمارت وجود دارد که سفارت یکی از کشورهای عربی را در خود جای داده است. این از نظر توصیف مشابه است و نه چندان در محل ، اما باغی که توسط بولگاکوف توصیف شده باشد وجود ندارد و هرگز نبوده است.
16. برعکس ، حداقل دو آپارتمان برای محل زندگی استاد مناسب است. صاحب اولین (9 باند مانسوروفسکی) ، بازیگر سرگئی توپلنینوف ، که به سختی توضیحات را شنید ، دو اتاق خود را در زیرزمین شناخت. پاول پوپوف و همسرش آنا ، نوه لئو تولستوی ، دوستان بولگاکوف ، نیز در خانه با شماره 9 و همچنین در یک زیرزمین دو اتاقه ، اما در خط Plotnikovsky زندگی می کردند.
17. شناخته شده است که آپارتمان شماره 50 در این رمان در خانه شماره 302-bis قرار دارد. در زندگی واقعی ، بولگاکوف ها در آپارتمان شماره 50 در خیابان 10 بولشایا سادوایا زندگی می کردند. طبق توصیف خانه ، آنها دقیقاً با هم منطبق هستند ، فقط میخائیل الكساندروویچ طبقه ششم موجود را به ساختمان كتاب اختصاص داد. آپارتمان شماره 50 اکنون موزه خانه Bulgakov را در خود جای داده است.
18. Torgsin ("تجارت با خارجی ها") سلف معروف "Smolensk" deli یا Gastronome # 2 بود (گاسترونوم شماره 1 "Eliseevsky" بود). Torgsin فقط برای چند سال وجود داشت - طلا و جواهرات ، که شهروندان اتحاد جماهیر شوروی می توانستند از طریق سیستم کوپن بون در Torgsin خرید کنند ، پایان یافت و سایر مغازه ها برای خارجی ها افتتاح شد. با این وجود ، "Smolenskiy" برند خود را برای مدت طولانی هم در محدوده محصولات و هم در سطح خدمات حفظ کرد.
19. انتشار متن كامل رمان "استاد و مارگاریتا" در اتحاد جماهیر شوروی و خارج از كشور توسط كنستانتین سیمونوف بسیار تسهیل شد. از نظر همسر بولگاکوف ، سیمونوف شخصیت اتحادیه نویسندگان بود که میخائیل الکساندروویچ را شکار کرد - یک جوان ، به سرعت شغل خود را آغاز کرد ، دبیر اتحادیه نویسندگان اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی که به راهروهای قدرت وارد شد. النا سرگئیونا به راحتی از او متنفر بود. با این حال ، سیمونوف با چنان نیرویی رفتار کرد که بعداً النا سرگئوفنا اعتراف کرد که اکنون با او همان عشقی را دارد که قبلاً از او متنفر بود.
20انتشار مستر و مارگاریتا به معنای واقعی کلمه با انتشار گسترده ای از انتشارات خارجی همراه بود. به طور سنتی ، اولین انتشارات مهاجر با مشکل روبرو می شد. تنها پس از چند ماه ، ناشران محلی شروع به چاپ ترجمه های این رمان به زبان های مختلف کردند. حق چاپ نویسندگان شوروی در اواخر دهه 1960 و اوایل دهه 1970 با جالبترین برخورد در اروپا روبرو شد. بنابراین ، سه ترجمه ایتالیایی یا دو ترجمه ترکی می توانند همزمان چاپ شوند. حتی در ستون اصلی مبارزه با حق چاپ آمریکا ، تقریباً همزمان دو ترجمه منتشر شد. به طور كلی ، چهار ترجمه از این رمان به زبان آلمانی و یكی از نسخه ها در بخارست منتشر شده است. درست است که زبان رومانیایی با ضرر باقی نماند - او همچنین نسخه بخارست خود را به دست آورد. علاوه بر این ، این رمان به زبانهای هلندی ، اسپانیایی ، سوئدی دانمارکی ، فنلاندی ، صربی کرواتی ، چکی ، اسلواکی ، بلغاری ، لهستانی و دهها زبان دیگر ترجمه شده است.
21. در نگاه اول ، استاد و مارگاریتا رویای یک فیلمساز است. قهرمانان رنگارنگ ، دو خط داستانی به یکباره ، عشق ، تهمت و خیانت ، شوخ طبعی و هجو صریح. با این حال ، برای شمردن اقتباس های فیلم رمان ، انگشتان دست کافی است. پنکیک اول ، طبق معمول ، گلوله بیرون آمد. در سال 1972 آندره وایدا فیلم پیلاته و دیگران را کارگردانی کرد. نام از قبل مشخص است - قطب یک خط داستانی را دنبال کرد. علاوه بر این ، او توسعه مخالفت بین پیلاتس و یشوا را به امروز منتقل کرد. همه کارگردانان دیگر اسامی اصلی را اختراع نکردند. الكساندر پتروویچ یوگسلاوی نیز به طور هم زمان دو نقشه نكشید - در فیلم او خط پیلاطس و یشوا یك تئاتر است. این فیلم دورهمی در سال 1994 توسط یوری کارا فیلمبرداری شد که توانست همه نخبگان آن زمان سینمای روسیه را به سمت فیلمبرداری جذب کند. فیلم خوب ظاهر شد ، اما به دلیل اختلاف نظر بین کارگردان و تهیه کنندگان ، این تصویر تنها در سال 2011 منتشر شد - 17 سال پس از فیلمبرداری. در سال 1989 ، یک سریال تلویزیونی خوب در لهستان فیلمبرداری شد. تیم روسی به سرپرستی مدیر ولادیمیر بورتکو (2005) نیز کار خوبی انجام داد. این کارگردان مشهور سعی کرد سریال های تلویزیونی را هرچه بیشتر به متن رمان نزدیک کند و او و گروه موفق شدند. و در سال 2021 ، کارگردان فیلم های "افسانه شماره 17" و "خدمه" نیکولای لبدف قصد دارد نسخه خودش را از وقایع در یرشالایم و مسکو فیلمبرداری کند.
