به نقل از Janusz Korczak - این یک انبار مشاهدات شگفت انگیز از معلم بزرگ کودکان و زندگی آنها است. برای والدین در هر سنی که باید بخوانید.
یانوش کورچاک یک معلم ، نویسنده ، پزشک و شخصیت برجسته لهستانی است. او نه تنها به عنوان یک معلم بزرگ ، بلکه همچنین به عنوان شخصی که در عمل عشق بی حد و حصر خود به کودکان را ثابت کرد ، به تاریخ پیوست. این در طول جنگ جهانی دوم اتفاق افتاد ، زمانی که او داوطلبانه به یک اردوگاه کار اجباری رفت ، جایی که زندانیان "یتیم خانه" او را برای تخریب اعزام کردند.
این کاملاً باورنکردنی به نظر می رسد از آنجایی که بارها شخصاً به کورچاک آزادی پیشنهاد داده شده بود ، اما او قاطعانه حاضر به ترک فرزندان نشد.
در این پست ، ما جملات منتخبی از معلم بزرگ را جمع آوری کرده ایم ، که ممکن است به شما کمک کند در نگرش خود نسبت به کودکان تجدید نظر کنید.
***
یکی از اشتباهات فاحش این است که فکر می کنیم تعلیم و تربیت علمی است در مورد کودک و نه در مورد شخص. کودک گرم مزاج ، خود را به یاد نمی آورد ، ضربه زد. یک بزرگسال ، که خود را به یاد نمی آورد ، کشته شد. یک اسباب بازی را از یک کودک بی گناه دور کرد. یک بزرگسال دارای امضایی در قبض است. یک کودک سهل گیرانه برای ده نفر ، که به او برای یک دفتر یادداشت داده شده ، شیرینی خریده است. بزرگسال تمام ثروت خود را با کارت از دست داد. هیچ فرزندی وجود ندارد - مردم وجود دارند ، اما با مقیاس متفاوت از مفاهیم ، ذخیره متفاوت تجربه ، انگیزه های متفاوت ، بازی متفاوت احساسات.
***
از ترس اینکه مرگ ممکن است کودک را از ما بگیرد ، ما کودک را از زندگی دور می کنیم. ما نمی خواهیم او زنده بماند.
***
چه باید باشد؟ یک مبارز یا یک زحمتکش ، یک رهبر یا یک فرد خصوصی؟ یا شاید فقط خوشحال باشید؟
***
در تئوری تربیت ، غالباً فراموش می کنیم که باید به کودک بیاموزیم نه تنها حقیقت را بداند ، بلکه دروغ را نیز بشناسد ، نه تنها دوست داشتن ، بلکه نفرت ، نه تنها احترام گذاشتن ، بلکه تحقیر ، نه تنها موافقت ، بلکه اعتراض ، نه تنها اطاعت. بلکه عصیان کردن.
***
ما خدا را به شما نمی دهیم ، زیرا هر یک از شما باید او را در روح خود پیدا کنید ، ما سرزمین مادری را به شما نمی دهیم ، زیرا شما باید آن را از طریق کار قلب و ذهن خود پیدا کنید. ما به شخصی محبت نمی کنیم ، زیرا هیچ عشق بدون بخشش وجود ندارد و بخشش کار سختی است و همه باید آن را به عهده خودشان بگیرند. ما به شما یک چیز می دهیم - به شما آرزوی زندگی بهتر را می دهیم ، زندگی ای که وجود ندارد اما روزی خواهد بود ، به زندگی درستی و عدالت. و شاید این آرزو شما را به سمت خدا ، سرزمین مادری و عشق سوق دهد.
***
شما زودرنج هستید ، - به پسر می گویم ، - خوب ، خوب ، جنگ کنید ، فقط خیلی سخت نگیرید ، عصبانی شوید ، فقط یک بار در روز. اگر بخواهید ، این یک عبارت شامل تمام روش آموزشی است که من استفاده می کنم.
***
شما صحبت می کنید: "کودکان ما را خسته می کنند"... حق با شماست. شما شرح دهید: "ما باید به مفاهیم آنها بپردازیم. پایین بروید ، خم شوید ، خم شوید ، کوچک شوید "... اشتباه می کنی! این چیزی نیست که از آن خسته شویم. و از این واقعیت که شما باید به احساسات آنها برسید. بلند شوید ، روی نوک پا بایستید ، کشش دهید.
***
این به من ، کوچک و بزرگ ، و آنچه دیگران درباره او می گویند مربوط نیست: خوش تیپ ، زشت ، باهوش ، احمق. این حتی به من مربوط نمی شود که آیا او یک دانش آموز خوب است ، بدتر از من یا بهتر. دختر است یا پسر؟ از نظر من ، یک فرد خوب است اگر با مردم رفتار خوبی داشته باشد ، اگر آرزو نکند و شرارت نکند ، اگر مهربان باشد.
***
اگر خوانده نشده است ، به كودكی مقدس مقدس ، پاک ، پاک و پاک ، احترام بگذارید!
***
اگر شخصی بتواند تمام تحقیرها ، بی عدالتی ها و کینه هایی را که باید در زندگی خود تجربه کند ، بشمارد ، معلوم می شود که سهم شیر از آنها دقیقاً به کودکی "خوش" می افتد.
***
فرزندپروری مدرن نیاز به راحتی کودک دارد. گام به گام منجر به خنثی کردن ، خرد کردن ، نابود کردن همه چیزهایی می شود که خواست و آزادی کودک ، تعدیل روحیه او ، قدرت خواسته ها و آرزوهایش است.
***
هر آنچه با آموزش ، فشار ، خشونت به دست می آید شکننده ، اشتباه و غیرقابل اطمینان است.
***
کودکان وقتی کمی مجبور شوند دوست دارند: کنار آمدن با مقاومت درونی آسان تر است ، تلاش صرفه جویی می شود - نیازی به انتخاب نیست. تصمیم گیری کار طاقت فرسایی است. این الزام فقط در خارج ، انتخاب آزاد در داخل را ملزم می کند.
***
لطف نکنید. بیشترین صدمه را می زند. بزرگسالان فکر می کنند که ما به راحتی فراموش می کنیم ، ما نمی دانیم چگونه قدرشناس باشیم. نه ، خوب یادمان هست. و هر بی تدبیری و هر کار خیر. و اگر مهربانی و اخلاص را ببینیم بسیار می بخشیم.
***
کوچک بودن ناخوشایند است. تمام وقت شما باید سر خود را بلند کنید ... همه چیز در جایی بالاتر از بالای شما اتفاق می افتد. و احساس می کنید که به نوعی گم شده ، ضعیف ، بی اهمیت هستید. شاید به همین دلیل است که ما دوست داریم هنگام نشستن بزرگسالان کنار آنها بایستیم - چشمان آنها را اینگونه می بینیم.
***
اگر مادر برای رسیدن به اطاعت ، کودک را با خطرات موهوم سیاه نمایی کند ، به طوری که او آرام ، ساکت ، مطیعانه غذا بخورد و بخوابد ، بعداً انتقام می گیرد ، می ترساند و او را سیاه می کند. نمی خواهد غذا بخورد ، نمی خواهد بخوابد ، اذیت می شود ، سر و صدا می کند. کمی جهنم درست کنید
***
و این نقل قول از کورچاک شایسته توجه ویژه است:
گدا هر طور که بخواهد انفاق می کند و کودک چیزی از خودش ندارد ، باید در مقابل هر شی object دریافت شده برای استفاده شخصی پاسخگو باشد. نمی توان پاره ، شکسته ، لکه دار ، اهدا کرد ، با بی احترامی انکار کرد. کودک باید بپذیرد و راضی باشد. همه چیز در زمان معین و در مکان تعیین شده ، با احتیاط و بر اساس هدف. شاید به همین دلیل است که او برای جزییات بی ارزش که باعث تعجب و ترحم ما می شود بسیار ارزش قائل است: زباله های مختلف تنها دارایی و ثروت واقعی است - بند ناف ، جعبه ها ، مهره ها.
***
باید مراقب باشیم که "خوب" را با "راحت" اشتباه نگیریم. او کمی گریه می کند ، شب بیدار نمی شود ، با اعتماد ، مطیع - خوب است. دمدمی مزاج ، بدون هیچ دلیل مشخصی فریاد می زند ، مادر به دلیل او نور نمی بیند - بد.
***
اگر بشریت را به بزرگسالان و کودکان تقسیم کنیم و زندگی را به کودکی و بزرگسالی تقسیم کنیم ، معلوم می شود که کودکان و کودکی قسمت بسیار بزرگی از بشریت و زندگی هستند. فقط وقتی که ما مشغول نگرانی ها ، مبارزات خود هستیم ، آن را متوجه نمی شویم ، همانطور که قبلاً متوجه زن ، دهقان ، قبایل و مردمان برده نشده بودیم. ما خودمان را طوری تنظیم کردیم که بچه ها هرچه کمتر در ما دخالت کنند ، تا آنها کمترین حد ممکن را بفهمند که واقعاً چه هستیم و در واقع چه کاری انجام می دهیم.
***
به خاطر فردا ، از آنچه امروز کودک را خشنود ، شرم آور ، غافلگیر کننده ، عصبانی می کند ، غافل می شویم. به خاطر فردا ، که او نمی فهمد ، و دیگر نیازی به آن ندارد ، سالها زندگی می دزدد ، سالها زندگی. شما هنوز وقت خواهید داشت صبر کنید تا بزرگ شوید. و کودک فکر می کند: "من هیچ چیز نیستم. فقط بزرگسالان چیزی هستند. " منتظر می ماند و با تنبلی روز به روز قطع می کند ، منتظر می ماند و نفس نفس می زند ، منتظر می ماند و پنهان می شود ، منتظر می ماند و بزاق را می بلعد. کودکی فوق العاده ای؟ نه ، کسل کننده است و اگر لحظات شگفت انگیزی در آن وجود داشته باشد ، برنده می شوند و اغلب دزدیده می شوند.
***
لبخند زدن به کودک - انتظار بازگشت شما لبخند است. گفتن چیز جالب - انتظار توجه دارید. اگر عصبانی هستید ، کودک باید ناراحت شود. این بدان معنی است که شما در مقابل تحریک پاسخ طبیعی می گیرید. و همچنین به روشی دیگر نیز اتفاق می افتد: کودک واکنش متناقضی نشان می دهد. شما حق دارید غافلگیر شوید ، باید فکر کنید ، اما عصبانی نشوید ، زیر لب نخورید.
***
در قلمرو احساسات ، او از ما پیشی می گیرد ، زیرا ترمز نمی داند. در زمینه هوش ، حداقل برابر با ما. او همه چیز دارد. او فقط فاقد تجربه است. بنابراین ، یک فرد بزرگسال اغلب یک کودک است ، و یک کودک یک بزرگسال است. تنها تفاوت در این است که او زندگی خود را تأمین نمی کند ، زیرا در حمایت ما مجبور است که از خواسته های ما اطاعت کند.
***
در زرادخانه آموزشی من ، در جعبه کمک های اولیه معلم ، وسایل مختلفی وجود دارد: لعنتی خفیف و خفیف ، پارس و خرخر کردن ، حتی یک شستشوی سر قدرتمند.
***
همچنین یک نقل قول عمیق شگفت انگیز از Janusz Korczak:
ما کاستی ها و اقدامات خود را که مستحق مجازات است پنهان می کنیم. کودکان مجاز به انتقاد و توجه به ویژگی های خنده دار ما ، عادت های بد ، جنبه های خنده دار ما نیستند. ما خودمان را می سازیم تا کامل باشیم. تحت تهدید بالاترین تخلف ، ما از اسرار طبقه حاکم ، طبقه انتخاب شدگان - کسانی که در بالاترین مقدسات نقش دارند ، محافظت می کنیم. فقط یک کودک را می توان بدون شرمانه در معرض دید و قرار گرفتن در معرض سرخرگ قرار داد. ما با بچه ها با کارت های مشخص شده بازی می کنیم. ما نقاط ضعف دوران کودکی را با امتیاز شایستگی بزرگسالان شکست می دهیم. کلاهبرداران ، ما کارت ها را به گونه ای Juggle می کنیم که بتوانیم با آنچه خوب و ارزشمند است ، در برابر بدترین وضعیت کودکان قرار بگیریم.
***
چه زمانی کودک باید راه برود و صحبت کند؟ - وقتی راه می رود و صحبت می کند. چه موقع باید دندان ها بریده شود؟ - درست وقتی که برش می زنند. و فقط تاج آن باید بیش از حد رشد کند.
***
مجبور كردن كودكان به خوابیدن كه احساس كرمی ندارند ، جرم است. جدولی که نشان می دهد کودک به چند ساعت خواب نیاز دارد پوچ است.
***
کودک خارجی است ، زبان را نمی فهمد ، جهت خیابان ها را نمی داند ، قوانین و آداب و رسوم را نمی داند.
***
او مودب ، مطیع ، خوب ، راحت است - و تصور نمی شود که درونی ضعیف باشد و از نظر حیاتی ضعیف باشد.
***
من نمی دانستم که کودک خیلی خوب به یاد می آورد ، با صبر و حوصله منتظر است.
***
درب انگشت را خرج می کند ، پنجره بیرون می ریزد و می افتد ، استخوانی خفه می شود ، صندلی خودش را می زند ، چاقو خودش را می برد ، چوبی چشم را بیرون می آورد ، جعبه ای که از زمین برداشته می شود آلوده می شود ، کبریت می سوزد "شما بازوی خود را می شکنید ، ماشین فرار می کند ، سگ گاز می گیرد. آلو نخورید ، آب نخورید ، پابرهنه نروید ، زیر آفتاب نریزید ، کت خود را ببندید ، روسری ببندید. می بینی ، او از من اطاعت نکرد ... نگاه کن: لنگ است ، اما آنجا کور است. پدران ، خون! چه کسی قیچی را به شما داد؟ " کبودی به کبودی تبدیل نمی شود ، بلکه ترس از مننژیت ، استفراغ است - نه سو dys هاضمه ، بلکه نشانه تب مخملک است. تله ها همه جا برپا شده اند ، همه چیز شوم و خصمانه است. اگر کودک معتقد است ، یک پوند آلو نارس نمی خورد و فریب هوشیاری والدین را می خورد ، جایی را گوشه ای خلوت و قلب تپنده را کبریت روشن نمی کند ، اگر مطیع ، منفعل باشد ، با اطمینان به خواسته های خود برای جلوگیری از انواع آزمایشات تن می دهد ، دست از هر تلاشی بردارد ، تلاشها ، از هرگونه بروز اراده ، او چه خواهد کرد وقتی که در اعماق ذات معنوی خود ، احساس کند که چگونه چیزی به او آسیب می رساند ، می سوزد ، گزش می زند؟
***
فقط ناآگاهی بی حد و حصر و سطح نگاه فرد می تواند به فرد اجازه دهد نادیده بگیرد که کودک یک فرد کاملاً مشخص است و متشکل از خلق و خوی ذاتی ، قدرت فکری ، رفاه و تجربه زندگی است.
***
ما باید بتوانیم با خیر ، شر ، مردم ، حیوانات ، حتی یک درخت و سنگریزه شکسته همدردی کنیم.
***
کودک هنوز صحبت نمی کند. کی صحبت می کند؟ در حقیقت ، گفتار شاخص رشد کودک است ، اما نه تنها و نه مهمترین. انتظار بی صبرانه برای اولین عبارت گواه عدم بلوغ والدین به عنوان مربی است.
***
بزرگسالان نمی خواهند درک کنند که یک کودک با محبت به محبت پاسخ می دهد و عصبانیت در او بلافاصله باعث ایجاد پس زدن می شود.
***
