میخائیل الكساندروویچ شولوخوف (1905 - 1984) یكی از برجسته ترین نویسندگان شوروی روسیه است. رمان "Don Quiet" وی یکی از بزرگترین آثار ادبیات روسیه در کل تاریخ خود است. سایر رمان ها - خاک ویرجین واژگون شده و آنها برای سرزمین مادری می جنگند - نیز در صندوق طلایی کلمه چاپ روسی گنجانده شده است.
شولوخوف در تمام زندگی خود فردی ساده ، آرام ، شاد و دلسوز باقی ماند. او در میان همسایگان روستا و در میان صاحبان قدرت یکی از همسران خود بود. او هرگز نظر خود را پنهان نکرد ، اما دوست داشت با دوستانش کلاهبرداری کند. خانه وی در روستای ویوشنسکایا ، در منطقه روستوف ، نه تنها محل کار نویسنده ، بلکه یک اتاق پذیرایی نیز بود که مردم از سراسر منطقه به آنجا می رفتند. شولوخوف به خیلی ها کمک کرد و کسی را از خود دور نکرد. هموطنانش با احترام واقعاً سراسری به او پرداختند.
شولوخوف به نسلی تعلق دارد که سختی ها و غم ها را در خود پر کرده است. جنگ داخلی وحشیانه و وحشیانه ، جمع سازی ، جنگ بزرگ میهنی ، بازسازی پس از جنگ ... میخائیل الكساندروویچ به طور فعال در همه این رویدادها شركت كرد و حتی موفق شد آنها را در كتاب های عالی خود منعكس كند. شرح زندگی او ، که توسط شخصی برای آن انتخاب شده ، می تواند به یک رمان حماسی تبدیل شود.
1. از ازدواج پدر و مادر شولوخوف و تولد میخائیل ، می توانید یک سریال تمام عیار بسازید. الكساندر شولوخوف اگرچه به طبقه بازرگان تعلق داشت ، اما مردی كارآفرین و نسبتاً مرفه بود. در خانه صاحبان زمین با استقبال خوبی روبرو شد و مسابقه خوبی برای عروسهای طبقه متوسط به حساب می آمد. اما اسکندر یک خدمتکار ساده را دوست داشت که در خانه صاحب زمین Popova خدمت می کرد. در دان ، تا انقلاب اکتبر ، مرزهای جدی طبقاتی حفظ شده بود ، بنابراین ازدواج پسر یک بازرگان با یک خدمتکار برای خانواده شرم آور بود. آناستازیا ، برگزیده اسکندر ، به حکم آتامان به عنوان بیوه از دنیا رفت. با این حال ، زن جوان خیلی زود شوهرش را رها کرد و در کسوت یک خانه دار در خانه اسکندر ، جدا از خانواده ، زندگی کرد. بنابراین ، میخائیل شولوخوف در سال 1905 خارج از ازدواج به دنیا آمد و نام خانوادگی دیگری داشت. تنها در سال 1913 ، پس از مرگ شوهر رسمی آناستازیا ، این زوج توانستند ازدواج کنند و به جای کوزنتسوف نام پسرشان را شولوخوف بگذارند.
2. تنها ازدواج خود میخائیل ، ظاهراً از طریق ارث ، نیز بدون هیچ حادثه ای پیش نرفت. در سال 1923 ، او قصد ازدواج با دختر سردار منظم گروموسلاوسکی را داشت. پدر شوهر ، اگرچه به دلیل خدمت در ارتش سرخ و سپس توسط سرخ ها در اثر خلع سلاح ، به طرز معجزه آسایی از تیراندازی سفیدپوستان نجات یافت ، اما مرد سر سختی بود و در ابتدا نمی خواست دخترش را تقریباً برای یک گدا بدهد ، اگرچه فقط یک گونی آرد به عنوان جهیزیه می داد. اما اوقات یکسان نبود و دامادهایی که در آن زمان زندگی می کردند دشوار بود - چه تعداد زندگی قزاق در اثر انقلاب ها و جنگ ها به وجود آمده است. و در ژانویه 1924 ، میخائیل و ماریا شولوخوف زن و شوهر شدند. آنها تا زمان مرگ نویسنده 60 سال و 1 ماه در زندگی مشترک بودند. در این ازدواج ، 4 فرزند متولد شدند - دو پسر ، الكساندر و میخائیل ، و دو دختر ، سوتلانا و ماریا. ماریا پتروونا شولوخوا در سال 1992 در سن 91 سالگی درگذشت.
با هم قرار بود 60 سال زندگی کنند
3. میخائیل الكساندروویچ از دوران كودكی مانند اسفنج دانش را جذب می كرد. در حالی که فقط نوجوان بود ، با وجود تنها 4 کلاس آموزش ژیمناستیک ، او بسیار خردمند بود و می توانست با بزرگسالان تحصیل کرده درباره مباحث فلسفی صحبت کند. او خودآموزی را متوقف نکرد و نویسنده ای مشهور شد. در دهه 1930 ، "فروشگاه نویسندگان" در مسکو فعالیت می کرد ، یک کتابفروشی که مشغول انتخاب ادبیات با موضوعات مورد علاقه بود. فقط در طی چند سال ، کارمندان فروشگاه مجموعه ای از کتابهای فلسفه را برای شولوخوف که بیش از 300 جلد کتاب بود ، جمع آوری کردند. در همان زمان ، نویسنده مرتباً کتابهایی را که قبلاً در کتابخانه وی بودند از فهرست ادبیات ارائه شده خط می کشید.
4- شولوخوف وقتي براي مطالعه موسيقي نداشت ، و هيچ کجا ، اما او شخصيتي بسيار موسيقي بود. میخائیل الكساندروویچ به تنهایی به ماندولین و پیانو تسلط یافت و آواز خوبی خواند. با این حال ، مورد آخر برای یک بومی قزاق دان تعجب آور نیست. البته ، شولوخوف عاشق گوش دادن به آهنگ های قزاق و موسیقی محلی و همچنین کارهای دیمیتری شوستاکوویچ بود.
5- در طول جنگ ، خانه شولوخوف ها در ویوشنسکایا با انفجار نزدیک بمب هوایی ویران شد ، مادر نویسنده درگذشت. میخائیل الكساندروویچ واقعاً می خواست خانه قدیمی را مرمت كند ، اما خسارت بسیار جدی بود. من مجبور شدم یکی جدید بسازم. آنها آن را با وام نرم ساخته اند. ساخت این خانه سه سال طول کشید و شولوخوف 10 سال هزینه آن را پرداخت کرد. اما خانه عالی شد - با یک اتاق بزرگ ، تقریباً یک سالن ، که میهمانان در آن پذیرایی می شدند ، اتاق مطالعه نویسنده و اتاق های بزرگ.
خانه قدیمی. با این وجود بازسازی شد
خانه جدید
6. سرگرمی های اصلی شولوخوف شکار و ماهیگیری بود. او حتی در ماه های گرسنگی اولین سفر خود به مسکو ، او موفق شد به طور مداوم به وسیله ماهیگیری عجیب و غریب برسد: یا قلاب های کوچک انگلیسی که می توانند یک گربه ماهی 15 کیلویی را تحمل کنند ، یا نوعی خط ماهیگیری سنگین. سپس ، هنگامی که وضعیت مالی نویسنده بسیار بهتر شد ، او تجهیزات ماهیگیری و شکار بسیار خوبی به دست آورد. او همیشه چندین اسلحه داشت (حداقل 4 عدد) ، و سنگ قیمتی زرادخانه او یک اسلحه انگلیسی با منظره تلسکوپی بود ، فقط برای شکار بدقلقهای فوق العاده حساس.
7. در سال 1937 ، دبیر اول کمیته حزب منطقه ویوشنسکی ، پیوتر لوگووی ، رئیس کمیته اجرایی منطقه ، تیخون لوگاچف و مدیر کارخانه شراب سازی پوتر کرازیکوف ، که شولوخوف از زمان های قبل از انقلاب با آنها می شناخت دستگیر شدند. میخائیل الكساندروویچ ابتدا نامه نوشت و سپس شخصاً به مسكو آمد. دستگیر شدگان درست در دفتر کمیسار خلق امور داخلی که بعداً اعدام شد ، آزاد شدند.
8- برنامه کاری شولوخوف از دوران جوانی تا سال 1961 که نویسنده دچار سکته شدیدی شد بسیار تنش زا بود. او حداکثر ساعت 4 صبح از خواب برخاست و ساعت 7 صبح تا صبحانه کار کرد. سپس او وقت خود را به کارهای عمومی اختصاص داد - وی معاون بود ، بازدید کنندگان زیادی را دریافت کرد ، نامه های زیادی را دریافت و ارسال کرد. عصر با جلسه دیگری از کار آغاز شد که می توانست تا دیر وقت ادامه یابد. تحت تأثیر غیرقابل نفوذ بیماری و کوفتگی نظامی ، مدت زمان کار کاهش یافت و قدرت میخائیل الکساندروویچ به تدریج از بین رفت. پس از یک بیماری جدی دیگر در سال 1975 ، پزشکان او را مستقیماً ممنوع کردند که کار کند ، اما شولوخوف هنوز حداقل چند صفحه نوشت. خانواده شولوخوف برای تعطیلات به مکانهایی با ماهیگیری یا شکار خوب - به خوپر در قزاقستان تعطیلات رفتند. فقط در سالهای آخر زندگی خود شولوخوف ها چندین بار به تعطیلات خارج از کشور رفتند. و این سفرها بیشتر شبیه تلاش برای از بین بردن جسمی میخائیل الكساندروویچ از محل كار بود.
کار برای شولوخوف همه چیز بود
9. در سال 1957 بوریس پاسترناک نسخه خطی رمان "دکتر ژیواگو" را برای چاپ در خارج از کشور تحویل داد - اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی نمی خواست رمان را منتشر کند. رسوایی بزرگی به وقوع پیوست ، از آن جمله معروف "من پاسترناک را نخوانده ام ، اما محکوم می کنم" متولد شد (روزنامه ها نامه هایی از مجموعه های کاری را در محکومیت این نویسنده منتشر کردند). محکومیت ، مثل همیشه در اتحاد جماهیر شوروی ، در سراسر کشور بود. در برابر پیش زمینه کلی ، اظهارات شولوخوف به نظر ناهماهنگ می رسید. میخائیل الكساندروویچ هنگام مصاحبه در فرانسه گفت كه انتشار رمان پاسترناک در اتحاد جماهیر شوروی ضروری است. خوانندگان از کیفیت پایین کار قدردانی می کردند و مدتهاست که این موضوع را فراموش کرده بودند. رهبران اتحادیه نویسندگان اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی شوروی و کمیته مرکزی کمیته مرکزی اتحادیه جماهیر شوروی شوکه شده و خواستار انصراف شولوخوف از سخنان وی شدند. نویسنده نپذیرفت ، و او از پس آن بر آمد.
10. شولوخوف از جوانی لوله ای دود می کرد ، سیگار بسیار کمتر بود. به طور معمول ، این افراد سیگاری سیگاری داستان های زیادی با آنها در ارتباط هستند. آنها همچنین در زندگی نامه میخائیل الكساندروویچ بودند. در طول جنگ ، او به نحوی به ساراتوف رفت و در مورد تولید خاک ویرجین واژگون در تئاتر هنری تخلیه شده مسکو بحث و گفتگو کرد. این دیدار در چنان فضای گرم و صمیمی انجام شد که نویسنده با رفتن به میدان هوایی ، لوله خود را در خوابگاه فراموش کرد. علیرغم تلاشهای متعدد برای سرقت یادداشت گرانبها ، آن را نگهداری و بعداً به صاحب خود بازگرداند. و هنگام برقراری ارتباط با هموطنان به عنوان نماینده در کنگره های حزب و یک معاون ، شولوخوف اغلب پیشنهاد می کرد که یک استراحت دود ترتیب دهد ، در طی آن لوله او به سراسر سالن می رفت ، اما فرومایه به صاحبش بازگشت.
میخائیل شولوخوف و ایلیا ارنبورگ
11. بسیاری از نسخه ها در مورد نویسندگی Don Quiet و به طور کلی آثار MA Sholokhov شکسته شد (و هنوز نه ، نه ، بله ، در حال شکستن است). مسئله ، همانطور كه هم مطالعات و هم كشف نسخه خطي Don Quiet در سال 1999 نشان داده است ، ارزش لعنت ندارد. اگر تا اواسط دهه 1960 ظاهراً بحث علمی پیرامون تألیف شولوخوف وجود داشت ، در نهایت مشخص شد که اتهامات دزدی ادبی حمله شخصی به شولوخوف نبوده است. این حمله به اتحاد جماهیر شوروی و ارزشهای آن بود. نظراتی که نویسنده را به دزدی ادبی متهم می کرد ، بدون توجه به گرایش شغلی ، غزل و فیزیک ، توسط اکثر مخالفان مورد توجه قرار گرفت. A. Solzhenitsyn به طور خاص خود را متمایز کرد. در سال 1962 او از شولوخوف به عنوان "نویسنده" دون آرام "جاودانه تجلیل کرد و دقیقاً 12 سال بعد میخائیل الکساندروویچ را به سرقت ادبی متهم کرد. تابوت ، مثل همیشه ، به راحتی باز می شود - شولوخوف هنگامی که سعی در معرفی نامزد جایزه لنین داشتند ، از داستان "یک روز در زندگی ایوان دنیسوویچ" سولژنیتسین انتقاد کرد. در 17 مه 1975 ، میخائیل الكساندروویچ كتاب سولژنیتسین را با عنوان "قنداق گوساله با بلوط" خواند ، كه در آن نویسنده تقریباً همه نویسندگان اتحاد جماهیر شوروی را گِل انداخت. در 19 مه او دچار سکته مغزی شد.
12. در طول جنگ بزرگ میهنی ، شولوخوف اغلب به جبهه می رفت و واحدهای سواره نظام را ترجیح می داد - قزاق های زیادی در آنجا بودند. در طی یكی از سفرها ، وی در یك حمله طولانی توسط سپاهیان پاول بلوف در امتداد عقب دشمن شركت كرد. و هنگام ورود میخائیل الكساندروویچ به سپاه ژنرال دواتور ، سواركاران جسور او را از پیاده نظام منتقل كردند (نویسندگان و روزنامه نگاران از انواع مختلف نیروها به فرماندهی اختصاص یافتند) به سواره نظام منتقل شدند. شولوخوف گفت که ، با دریافت چنین پیشنهادی ، او امتناع ورزید. از این گذشته ، چنین اقداماتی به دستور بالاتر از فرماندهی و غیره احتیاج دارد. سپس دو مرد سنگین بازوهای او را گرفتند و نفر سوم نشان های زبانه های یقه خود را به سواره نظام تغییر داد. شولوخوف در جبهه با لئونید برژنف از مسیرهایی عبور کرد. در جلسه اوایل دهه 1960 ، میخائیل الكساندروویچ به دبیر غیر وقت آن زمان سلام كرد: "برای شما آرزوی سلامتی دارم ، رفیق سرهنگ!" لئونید ایلیچ با افتخار تصحیح کرد: "من در حال حاضر یک سرلشکر هستم". قبل از رتبه مارشال ، برژنف کمتر از 15 سال داشت. او از شولوخوف آزاری نکرد و در 65 سالگی تولد خود تفنگی با منظره تلسکوپی به نویسنده هدیه داد.
13. در ژانویه 1942 ، میخائیل الكساندروویچ در اثر سقوط هواپیما به شدت زخمی شد. هواپیمایی که وی با آن از کویبیشف به مسکو پرواز کرد هنگام فرود سقوط کرد. از بین تمام افراد حاضر در هواپیما ، فقط خلبان و شولوخوف زنده مانده اند. نویسنده دچار ضربه مغزی شدیدی شد که عواقب آن تا آخر عمر احساس شد. پسر مایکل به یاد آورد که سر پدرش به طرز عجیبی متورم شده است.
14. یک بار ، در طول جنگ بزرگ میهنی ، شولوخوف به سادگی از پلنوم اتحادیه نویسندگان اتحاد جماهیر شوروی فرار کرد. او شایعاتی را درباره احتمال قحطی در ویوشنسکایا شنید - هیچ دانه ای برای مسکن ، تجهیزات وجود نداشت. با عجله به خانه ، با تلاش تایتانیک ده ها هزار دانه گندم ، مصالح ساختمانی و حتی تجهیزات را ناک اوت کرد. فقط در نیمه دوم سال 1947 دوازده نامه به کمیته منطقه همسایه منطقه ویوشنسکایا نوشت. دلایل: به طور ناعادلانه به کشاورز جمعی به دلیل کمبود روزهای کاری ، کار اصلاحی داده شد. کشاورز جمعی از زخم اثنی عشر رنج می برد ، اما ارجاعی به بیمارستان دریافت نمی کند. سرباز خط مقدم سه بار مجروح از مزرعه جمعی اخراج شد. هنگامی که در اواسط دهه 1950 سرزمینهای باکره به او آمدند ، و از طریق کل اتحاد جماهیر شوروی در 52 موازی مسابقه موتور سیکلت را شروع کردند ، میخائیل الکساندروویچ نتوانست آنها را در روز ورود دریافت کند - هیأتی از نمایندگان پارلمان انگلیس در حال دیدار او بودند. روز بعد ، موتورسواران با شولوخوف به همراه نمایندگان پلنوم دبیران کمیته های منطقه ای حزب کمونیست اتحاد جماهیر شوروی گفتگو کردند و به نوبه خود منتظر معلم منطقه ساراتوف بودند. همه بازدید کنندگان و نویسندگان نامه ها به شولوخوف بی علاقه نبودند. در سال 1967 ، دبیر نویسنده محاسبه کرد که فقط از ژانویه تا مه ، نامه هایی به م. شولوخوف حاوی درخواست کمک مالی به مبلغ 1.6 میلیون روبل بوده است. این درخواست ها هم به مقادیر اندک و هم به درخواست های جدی مربوط می شد - برای یک آپارتمان مشترک ، برای یک ماشین.
15. اعتقاد بر این است که شولوخوف در بیست و سومین کنگره CPSU با انتقاد از A. Sinyavsky و Y. Daniel صحبت کرده است. این نویسندگان متعاقباً به جرم تحریک ضد شوروی به 7 و 5 سال حبس محکوم شدند - آنها آثار خود را که در آتش عشق نبودند ، به عشق شوروی ، برای چاپ به خارج از کشور منتقل کردند. قدرت استعداد محکومین با این واقعیت مشهود است که نیم قرن پس از پخش هر گیرنده رادیویی در جهان در مورد آنها ، فقط افرادی که در تاریخ جنبش مخالف به شدت غوطه ور هستند از آنها یاد می کنند. شولوخوف بسیار قدرتمندانه صحبت کرد ، و یادآوری می کند که چگونه در طول جنگ داخلی دون آنها را به خاطر گناهان بسیار کمتری در برابر دیوار قرار دادند. ویکی پدیای روسی می گوید که پس از این سخنرانی ، بخشی از روشنفکران نویسنده را محکوم کردند ، او "کینه توز شد". در واقع ، تنها یک بند از سخنرانی شولوخوف به سینیاوسکی و دانیل اختصاص داشت که در آن وی بسیاری از موضوعات مختلف را از خلاقیت تا حفاظت از دریاچه بایکال مطرح کرد. و در مورد محکومیت ... در همان 1966 ، شولوخوف با انتقال در خاباروفسک به ژاپن پرواز کرد. به گفته یک روزنامه نگار از یک روزنامه محلی ، وی در این باره از کمیته حزب شهر مطلع شد. صدها نفر از ساکنان خاباروفسک در فرودگاه از میخائیل الکساندروویچ استقبال کردند. در دو جلسه با شولوخوف در سالن ها ، جایی برای افتادن سیب نبود و یادداشت های بی شماری با س questionsالات وجود داشت. برنامه نویسنده آنقدر فشرده بود که خبرنگار روزنامه ارتش منطقه ، فقط برای گرفتن امضا از نویسنده ، مجبور شد با فریب وارد هتل محل زندگی شولوخوف شود.
16. از جوایز شوروی دریافت شده برای آثار ادبی ، میخائیل الكساندروویچ شولوخوف ذره ای برای خودش یا خانواده اش هزینه نكرد. جایزه استالین (در آن زمان 100000 روبل با متوسط حقوق 339 روبل) در سال 1941 دریافت و به صندوق دفاع منتقل شد. با هزینه جایزه لنین (1960 ، 100000 روبل با متوسط حقوق 783 روبل) ، مدرسه ای در روستای بازکوسکایا ساخته شد. بخشی از جایزه نوبل 1965 (54000 دلار) صرف سفر به دور دنیا شد ، بخشی از شولوخوف به ساخت یک باشگاه و کتابخانه در ویوشنسکایا اهدا شد.
17. خبر اعطای جایزه نوبل به شولوخوف در زمانی منتشر شد که این نویسنده در مکان های دور افتاده در اورال مشغول ماهیگیری بود. چندین روزنامه نگار محلی ، در آرزوی گرفتن اولین مصاحبه از نویسنده پس از اعطای جایزه ، به دریاچه Zhaltyrkul ، تقریبا خارج از جاده ، رفتند. با این حال ، میخائیل الكساندروویچ آنها را ناامید كرد - مصاحبه با پراودا قول داده شد. علاوه بر این ، او حتی نمی خواست زودتر از موعد ماهیگیری را ترک کند. در حال حاضر وقتی هواپیمای ویژه ای برای او فرستاده شد ، شولوخوف مجبور شد به تمدن برگردد.
سخنرانی شولوخوف پس از دریافت جایزه نوبل
18. تحت حکومت نرم تر ایدئولوژیک LI Brezhnev ، انتشار آن برای شولوخوف بسیار دشوارتر از دوره JV استالین بود. نویسنده خود شکایت داشت که "Don Quiet" ، "Virgin Virgin Upturned" و اولین قسمت از رمان "آنها برای سرزمین مادری جنگیدند" بلافاصله و بدون نق زدن سیاسی منتشر شد. برای چاپ مجدد "آنها برای سرزمین خود می جنگیدند" مجبور به ویرایش شد. کتاب دوم این رمان مدتهاست بدون توضیح دقیق دلایل منتشر نمی شود. به گفته دخترش ، در پایان شولوخوف نسخه خطی را سوزاند.
19. آثار M. Sholokhov بیش از 1400 بار در ده ها کشور جهان با تیراژ کلی بیش از 105 میلیون نسخه منتشر شده است. نگوین دین تی نویسنده ویتنامی گفت که در سال 1950 پسری تحصیلات خود را در پاریس به روستای خود بازگشت. او با خود نسخه ای از Don Quiet به زبان فرانسه آورد.این کتاب دست به دست دیگری می رفت تا اینکه شروع به زوال کرد. در آن سال ها ویتنامی ها فرصتی برای انتشار نداشتند - جنگ خونینی با ایالات متحده آمریکا درگرفت. و سپس ، برای حفظ کتاب ، بارها و بارها با دست بازنویسی شد. در این نسخه دست نویس است که نگوین دین Thi "Don Quiet" را خواند.
کتاب های M. Sholokhov به زبان های خارجی
20. در اواخر عمر شولوخوف رنج زیادی کشید و به شدت بیمار بود: فشار ، دیابت و سپس سرطان. آخرین اقدام عمومی فعال وی نامه ای به دفتر سیاسی کمیته مرکزی CPSU بود. در این نامه ، شولوخوف نظر خود را در مورد كافی نبودن ، به نظر وی ، توجه به تاریخ و فرهنگ روسیه ترسیم كرد. شولوخوف نوشت ، از طریق تلویزیون و مطبوعات ، ایده های ضد روسی به طور فعال درگیر می شوند. صهیونیسم جهانی فرهنگ روسیه را به ویژه خشمگین بی اعتبار می کند. دفتر سیاسی کمیسیون ویژه ای برای پاسخگویی به شولوخوف ایجاد کرد. ثمره زحمات وی یادداشتی بود که هر دستگاه کمسومول سطح پایین می توانست ایجاد کند. این یادداشت در مورد "حمایت وحدت رویه" ، "پتانسیل معنوی مردم روسیه و سایر مردم" ، "طرح موضوعات فرهنگی ال. و برژنف" و موارد دیگر از یک نظر بود. به نویسندگان به اشتباهات فاحش عقیدتی و سیاسی خود اشاره شد. 7 سال قبل از پرسترویکا باقی مانده بود ، 13 سال قبل از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی (شوروی) و CPSU.
